Punta del Este, Uruguay

Ik heb vandaag lang getwijfeld of ik jullie op een nieuw verslag zou trakteren. Dat had niet zoveel met jullie, als lezer, te maken, maar meer met het feit dat ik verwachtte heel weemoedig te worden tijdens het schrijven. Ik heb dus toch gekozen voor jullie en zal zo goed mogelijk verslag proberen te doen van een perfect weekend aan zee.

Toen ik voor Buenos Aires als bestemming had gekozen, had ik sterk het idee dat ik stad zou gaan, waar ik na school lekker aan het strand kon liggen. De kaart doet dit namelijk sterk vermoeden. Na wat verder onderzoek, bleek dit toch niet helemaal zo te zijn. Of beter: helemaal niet. Toen ik dit in de gaten kreeg, heb ik meteen naar wat alternatieven in de buurt gezocht en die ook gevonden. Maar naar het strand ga je niet alleen, dus heb ik er thuis verder niets mee gedaan.

Eenmaal in Buenos Aires heb ik het idee om naar de luxe Uruguayaanse badplaats Punta del Este te gaan vrij snel laten vallen bij de vrienden die ik hier heb gemaakt. Zonder uitzondering waren zij erg enthousiast en hebben we meteen spijkers met koppen geslagen. Afgelopen woensdag vertrokken de Amerikaanse Debra, de Zwitser Moritz, de Nederlandse Mylou, de Zweed Thomas en ik met de boot naar Uruguay. Na 2,5 uur varen kwamen we aan in Montevideo, van waar we met de bus naar Punta del Este vertrokken. Dit duurde nog eens 2 uur.

Zo kon het dus dat we woensdagmiddag al op het strand lagen om daar lekker bij te bruinen en uit te rusten van de Spaanse lessen. Deze misten we trouwens niet, omdat het Argentijnse feestdagen waren. Na wat eten en een pilsje ben ik woensdag op tijd naar bed gegaan omdat we die ochtend al om 5.00 op moesten staan.

Donderdag begon het weekend pas echt. Na een lekker ontbijt in het hostel, werden de flesjes zonnebrand open gemaakt en de ruggetjes ingesmeerd. We kozen ervoor om deze dag op het strand van de rivier door te brengen. Dit klinkt gek, maar het dorp Punta del Este heeft twee stranden: Het strand aan het laatste stukje van de Rio de la Plata (wel met zout water en een zandstrand) en 400 meter door het dorp heen ligt het strand dat aan de Atlantische oceaan grenst. Op dit strand hebben we de hele dag lekker gelegen, getennist en gezwommen. Als ik al in actie kwam was het om een lekkere lunch en een kannetje sangrìa te halen.

's Avonds was het tijd om een lekker feestje te vieren. Na eerst een steak, groter dan een bord, naar binnen te hebben gewerkt, liepen we naar het centrum van het luxe Punta del Este. Daar hebben we tot 5.15 gedanst en gefeest op een mix van Latino en westerse muziek. Beter kon niet.

De dag erna zag er eigenlijk precies uit als die ervoor. De enige verandering was de strandkeuze. In plaats van het beschutte strand aan de 'rivier', sloegen wij ons kamp op aan de Atlantische oceaan. Hier was het door de wind wat kouder, maar de hoge golven en de surfers die daar gebruik van maakten, vergoedden een hoop. Pas toen de zon was verdwenen achter de horizon, heb ik mijn spullen gepakt en verliet ik het goudgele zand. De avond werd vrijdag ingeluid met een 'Parilla'. Dit is een grote schaal met vlees, die je dient te delen met je tafelgenoten. Er lag dan ook genoeg vlees op. Nadeel was dat de schaal werd gecompleteerd door stukjes koeiendarm, koeiennieren en een pikzwarte bloedworst. Hierdoor verdween de eetlust toch wel een beetje. Zeker nadat het proeven van deze lokale delicatesse geen verandering teweeg bracht in mijn oordeel.

De rest van de avond hebben we met een paar biertjes en een handdoek op het strand doorgebracht. Napratend over de wonderlijke ervaring van daarvoor en genieten van de prachtige omgeving en de temperatuur.

Zaterdag vertrokken we alweer uit Punta del Este. Groot voordeel was, dat dit pas om 17.00 zou zijn. Zo kon het perfecte weekend worden afgesloten met de laatste kan sangrìa, met een prachtig uitzicht op de zee. Op de terugreis naar Buenos Aires hebben we nog even 'el Superclasico' kunnen meepakken. Want van de 500 miljoen kijkers naar die wedstrijd, komt ook een groot deel uit Zuid-Amerika. Om 0.00 was ik weer terug op mijn kamer. Opnieuw nagenietend van een fantastische tijd.

Ik hoop dat ik jullie niet te jaloers heb gemaakt. Mijzelf wel, maar daar kom ik wel uit. Ik hoop later nog wat foto's van Punta del Este online te zetten. Nu ga ik nog even de stad in.

Hasta Luego!

Dale Bo, Dale Bo!

Hallo allemaal!

Ik zal jullie vanaf het begin waarschuwen. Dit verslag zal puur gericht zijn op de voetbalwedstrijd Boca Juniors - Banfield die ik gisterenavond bezocht heb. Waarom? Omdat ik er wel een heel boek over vol zou kunnen schrijven. Dat ga ik niet doen, maar dus wel een heel verslag. Hou je niet van voetbal? Lees het dan toch maar, want dit is echt één van de gaafste dingen die ik ooit heb gedaan.

Al weken voordat ik naar Buenos Aires zou vertrekken heb ik mijzelf voorgenomen om één ding zeker te doen: het bezoeken van een wedstrijd van de Boca Juniors. Onbewust moet dit zelfs hebben meegespeeld in de keuze voor Buenos Aires als eerste standplaats. De mogelijkheid bestond om in Nederland al kaarten te reserveren voor één van de twee wedstrijden die La Boca zou spelen gedurende mijn tijd in Argentinië. Echter, omdat ik toen al van plan was om hier vrienden te gaan maken én niet duidelijk was welke wedstrijd de kampioenswedstrijd zou worden, koos ik ervoor om te wachten met het kopen van een ticket tot ik in Buenos Aires zou zijn.

Dit bleek een goede keuze omdat ik hier met twee vrienden van de talenschool kaarten wist te bemachtigen voor de kampioenswedstrijd Boca - Banfield. De tegenstander uit een stad dichtbij Buenos Aires stond laatste, dus kampioen (hiervoor was een gelijkspel voldoende) zouden ze zeker worden. Met deze kaarten vetrokken wij, na een lunch met twee andere - minder gelukkige - vrienden, naar de afgesproken plaats. Vanaf deze plaats werden we met een busje (met gids) naar een bar in de buurt van het stadion gebracht. Daar kregen we bier en pizza om alvast in de stemming te komen. Ik denk dat er in totaal zo'n 50 andere toeristen in hetzelfde hemelse schuitje als wij zaten.

Zo'n twee uur voor de wedstrijd zou beginnen verlieten we de bar om naar het stadion te gaan. Het is een understatement om te zeggen dat het er rondom 'La Bombanera' iets anders aan toe gaat dan in Amsterdam of Madrid. Nadat de 'Hinchas' eerst een verkoper van valse toegangsbewijzen hun vuisten hadden laten zien en voelen, namen ze ons op in hun midden. Dit betekende in ons geval dat wij één van de tribunevullende vlaggen mee moesten dragen naar binnen. Na een hoop gedoe en zonder enige controle op kaartjes waren we een uur voor de wedstrijd binnen.

Dit uur ging heel snel voorbij vanwege alle fantastische indrukken die het stadion bood. Mensen trommelden, zongen, dansten en schreeuwden de hele tijd. Net als in Nederland werd dit luider toen de spelers werden voorgesteld. Het was niet moeilijk te horen - of voelen - dat El Rey Juan 'Roman' Riquelme veruit de populairste speler van het huidige Boca is. Met Maradona en Palermo behoort hij tot de grootste helden ooit in La Boca. Toen de spitsen van Boca, waaronder Ajax-huurling Cvitanich, aftrapten werd het publiek eindelijk wat rustiger. Waarschijnlijk was dit de spanning.

Want na twee goals, beiden in de eerste helft, van diezelfde Cvitanich werd er zonder pauzes gezongen over het aanstaande kampioenschap en over aanvoerder Riquelme. Dit ging na rust drie kwartier door. Dat Rivero op fantastische wijze 3-0 maakte, hielp ook. Toen de titel na 99 minuten binnen was, werd zelfs het publiek overstemd door het fantastische vuurwerk dat ontstoken werd. Ik zeg 99 minuten omdat de plaatselijke ME het spel voor een poosje stil legde om goed positie te kunnen kiezen om eventuele rellen te voorkomen.

Toen het feest in het stadion langzaam ten einde liep, vertrokken wij weer in ons busje naar dezelfde bar. Daar werd nog wat bier gedronken en vooral geproost en gezongen op de 24e titel van de Boca Juniors. Wij sloten de avond af bij de Obelisk, in centraal Buenos Aires, waar duizenden Boca-fans zich hadden verzameld om een feestje te bouwen.

Vanochtend werd ik al zingend wakker: 'Si, señores, yo soy de Boca. Si, si señores, en córazon. Vamos a ser el campeon!' Oftewel: 'Ja, ja mensen ik ben van Boca. Ja, ja, met heel mijn hart. Wij worden kampioen!' Ik denk niet dat ik ooit nog zo'n sfeer zal meemaken in een stadion. Misschien dat alleen Liverpool hier aan kan tippen. Daarom wil ik Gert en Annemiek ook heel erg bedanken voor dit cadeau. Ik vraag mij af of er mooiere cadeaus bestaan.

Opnieuw bedankt voor het lezen en ik lees graag jullie reacties. Zoals ik al jullie andere reacties ook met plezier heb gelezen. In mijn volgende verslag zal ik hopelijk het één en ander schrijven over mijn bezoek aan Uruguay. Vanaf woensdag tot zaterdag zal ik daar namelijk zijn om even een paar dagen stand mee te pakken in Punta del Este. Het Saint-Tropez van Zuid-Amerika. Het leven is hier ook zo zwaar...

Hasta Luego!

La primera semana

Nu ik dit schrijf, zit mijn derde dag in Buenos Aires er alweer bijna op. In deze drie dagen heb ik heel erg veel gedaan. Teveel om alles op te noemen, dus dat ga ik zeker niet doen. Toch zal ik een paar dingen noemen, zodat jullie een beeld krijgen van de invulling van mijn dagen hier.

's Morgens om 8 uur starten (vanaf volgende week om 9 uur) de lessen bij de talenschool, dus ik ben tot nu toe elke dag vroeg opgestaan. Deze lessen zijn intensief, maar heel nuttig. Dat is ook wel nodig, want naast de lessen spreek ik nog (te) weinig Spaans hier. Dit komt omdat ik op de eerste dag al een Zwitser en een Nederlandse heb ontmoet met wie ik de afgelopen dagen de stad heb ontdekt. Tenminste, delen van de stad. Want Buenos Aires is zo ontzettend groot, dat het nog wel wat tijd kost om alle hoogtepunten te zien.

Wel heb ik bijvoorbeeld al La Boca, een van de arme wijken in BA, La Bombanera (het stadion van Boca Juniors), de breedste straat ter wereld, de grote pleinen met demonstraties, het graf van Evita 'Don't cry for me Argentina' Perron de plaatselijke PC Hooftstraat (stelt hier ook niet veel voor) gezien.

De rest van de week zal ik proberen nog meer van de stad te zien. Onder meer door de Pub Crawl van morgen, en hopelijk de kampioenswedstrijd van de Boca Juniors. Verderop deze maand ben ik van plan wat tours te gaan maken door de rest van Argentinië. Daar is namelijk nog een hoop te zien. Wat dat zal zijn, kun je lezen in één van mijn volgende blogs.

Gracias por leer y hasta luego!

PS, de temperatuur ligt hier tussen de 25 en 30 graden. Met zon.

Estoy en Buenos Aires, Argentina

Daar ben ik dan! Aan de andere kant van de wereld. Hoewel... Letterlijk valt daar al het één en ander op af te dingen, maar wat de eerste indruk betreft, voelt het al helemaal niet als de andere kant van de aardkloot.

Na een vlucht van krap 14 uur, direct van Schiphol naar Buenos Aires, ben ik voor mijn gevoel namelijk zojuist in Spanje geland. Oké, ze rijden iets lomper en de huizen zijn iets ouder, maar verder voelt het heel erg vertrouwd hier. Het appartement waar ik naartoe ben gebracht ziet er op het eerste gezicht ook heel prima uit. Ik heb een mooie eigen kamer in een huis met 3 andere reizigers.

En dat was het eigenlijk al wel weer wat dit verslag betreft. Meer heb ik ook nog niet gezien... Uiteraard zal ik vanaf morgen de dingen gaan zien die wél anders zijn dan Spanje of Italië en die de lange vlucht de moeite waard zullen maken. Maar dat komt morgen. Nu ga ik even uitzoeken hoe ik bij de talenschool kan komen morgen (start: 7.30) en dan lekker naar bed.

Buenas noches!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Enrico