Ik heb vandaag lang getwijfeld of ik jullie op een nieuw verslag zou trakteren. Dat had niet zoveel met jullie, als lezer, te maken, maar meer met het feit dat ik verwachtte heel weemoedig te worden tijdens het schrijven. Ik heb dus toch gekozen voor jullie en zal zo goed mogelijk verslag proberen te doen van een perfect weekend aan zee.

Toen ik voor Buenos Aires als bestemming had gekozen, had ik sterk het idee dat ik stad zou gaan, waar ik na school lekker aan het strand kon liggen. De kaart doet dit namelijk sterk vermoeden. Na wat verder onderzoek, bleek dit toch niet helemaal zo te zijn. Of beter: helemaal niet. Toen ik dit in de gaten kreeg, heb ik meteen naar wat alternatieven in de buurt gezocht en die ook gevonden. Maar naar het strand ga je niet alleen, dus heb ik er thuis verder niets mee gedaan.

Eenmaal in Buenos Aires heb ik het idee om naar de luxe Uruguayaanse badplaats Punta del Este te gaan vrij snel laten vallen bij de vrienden die ik hier heb gemaakt. Zonder uitzondering waren zij erg enthousiast en hebben we meteen spijkers met koppen geslagen. Afgelopen woensdag vertrokken de Amerikaanse Debra, de Zwitser Moritz, de Nederlandse Mylou, de Zweed Thomas en ik met de boot naar Uruguay. Na 2,5 uur varen kwamen we aan in Montevideo, van waar we met de bus naar Punta del Este vertrokken. Dit duurde nog eens 2 uur.

Zo kon het dus dat we woensdagmiddag al op het strand lagen om daar lekker bij te bruinen en uit te rusten van de Spaanse lessen. Deze misten we trouwens niet, omdat het Argentijnse feestdagen waren. Na wat eten en een pilsje ben ik woensdag op tijd naar bed gegaan omdat we die ochtend al om 5.00 op moesten staan.

Donderdag begon het weekend pas echt. Na een lekker ontbijt in het hostel, werden de flesjes zonnebrand open gemaakt en de ruggetjes ingesmeerd. We kozen ervoor om deze dag op het strand van de rivier door te brengen. Dit klinkt gek, maar het dorp Punta del Este heeft twee stranden: Het strand aan het laatste stukje van de Rio de la Plata (wel met zout water en een zandstrand) en 400 meter door het dorp heen ligt het strand dat aan de Atlantische oceaan grenst. Op dit strand hebben we de hele dag lekker gelegen, getennist en gezwommen. Als ik al in actie kwam was het om een lekkere lunch en een kannetje sangrìa te halen.

's Avonds was het tijd om een lekker feestje te vieren. Na eerst een steak, groter dan een bord, naar binnen te hebben gewerkt, liepen we naar het centrum van het luxe Punta del Este. Daar hebben we tot 5.15 gedanst en gefeest op een mix van Latino en westerse muziek. Beter kon niet.

De dag erna zag er eigenlijk precies uit als die ervoor. De enige verandering was de strandkeuze. In plaats van het beschutte strand aan de 'rivier', sloegen wij ons kamp op aan de Atlantische oceaan. Hier was het door de wind wat kouder, maar de hoge golven en de surfers die daar gebruik van maakten, vergoedden een hoop. Pas toen de zon was verdwenen achter de horizon, heb ik mijn spullen gepakt en verliet ik het goudgele zand. De avond werd vrijdag ingeluid met een 'Parilla'. Dit is een grote schaal met vlees, die je dient te delen met je tafelgenoten. Er lag dan ook genoeg vlees op. Nadeel was dat de schaal werd gecompleteerd door stukjes koeiendarm, koeiennieren en een pikzwarte bloedworst. Hierdoor verdween de eetlust toch wel een beetje. Zeker nadat het proeven van deze lokale delicatesse geen verandering teweeg bracht in mijn oordeel.

De rest van de avond hebben we met een paar biertjes en een handdoek op het strand doorgebracht. Napratend over de wonderlijke ervaring van daarvoor en genieten van de prachtige omgeving en de temperatuur.

Zaterdag vertrokken we alweer uit Punta del Este. Groot voordeel was, dat dit pas om 17.00 zou zijn. Zo kon het perfecte weekend worden afgesloten met de laatste kan sangrìa, met een prachtig uitzicht op de zee. Op de terugreis naar Buenos Aires hebben we nog even 'el Superclasico' kunnen meepakken. Want van de 500 miljoen kijkers naar die wedstrijd, komt ook een groot deel uit Zuid-Amerika. Om 0.00 was ik weer terug op mijn kamer. Opnieuw nagenietend van een fantastische tijd.

Ik hoop dat ik jullie niet te jaloers heb gemaakt. Mijzelf wel, maar daar kom ik wel uit. Ik hoop later nog wat foto's van Punta del Este online te zetten. Nu ga ik nog even de stad in.

Hasta Luego!